Psychoterapia ind. dzieci i młodzieży

Wiele podejść psychoterapeutycznych wypracowało własne modele pracy z dziećmi, oparte na specyficznych dla siebie założeniach teoretycznych. Psychoterapia dzieci i młodzieży oparta jest na różnorodnych podłożach filozoficznych oraz wartościach, które przekładają się na sposób pracy z osobą zgłaszającą się. Istotnym elementem procesu terapeutycznego jest poszukiwanie wspólnego języka i próba zrozumienia sytuacji osoby, która zgłasza się do gabinetu. 

Psychoterapia dzieci i młodzieży, poza formą (np. użyciem zabawy, wykorzystaniem gier planszowych, pacynek, technik arteterapeutycznych), różni się od terapii dorosłych przede wszystkim tym, że aktualne przeżycia dziecka w realny sposób kształtują jego osobowość, a nie tylko na nią wpływają. W rezultacie poświęca się przeżyciom dziecka o wiele więcej czasu, uwagi i przestrzeni, traktując je ze szczególną delikatnością. Obszarami zainteresowania terapeuty są: funkcjonowanie dziecka w rodzinie, w grupie rówieśniczej, problemy szkolne, radzenie sobie dziecka z kryzysami rozwojowymi, sytuacje stresowe, trudne wydarzenia życiowe tj. np. rozwód, choroba, śmierć bliskiej osoby, przemoc- której dziecko doświadcza, samoakceptacja, samopoznanie.

Inną istotną różnicę stanowi relacja terapeutyczna, która obejmuje nie tylko relację terapeuta-dziecko, ale także szerszy jej kontekst, czyli relacja terapeuta-dziecko-rodzice.W praktyce oznacza to, iż terapia dziecka często jest niemożliwa bez ingerencji w jego życie zewnętrzne (np. rodzina, najbliższe otoczenie, szkoła), a nie tylko w jego wewnętrzne przeżycia. Wiąże się to często z koniecznością wprowadzenia w proces terapeutyczny spotkań z samymi rodzicami, wspólnych spotkań, różnego rodzaju, opartych na współpracy konsultacji.

Istotnym elementem procesu w terapii dzieci i młodzieży jest świadoma zgoda dziecka lub nastolatka na wspólną pracę. Podczas pierwszych konsultacji ustalane są cele i zasady pracy. W zależności od wieku dziecka, na część spotkań zaproszeni będą także rodzice/opiekunowie.  Celem pracy psychoterapeutycznej jest poprawa jakości życia dziecka lub nastolatka, usunięcie zgłaszanego objawu, a także zmiana sposobu tworzenia i bycia w relacjach lub funkcjonowania w otoczeniu społecznym. Przede wszystkim – cel i długość pracy ustalane są zawsze indywidualnie.

W zależności od potrzeb osoby, trwa od kilku miesięcy do kilku lat, a najczęściej posiada formę cotygodniowych spotkań. W psychoterapii dzieci i młodzieży dbamy o stworzenie bezpiecznej i wspierającej atmosfery, w  której osoba może przyjrzeć się swoim doświadczeniom, uczuciom, trudnościom i relacjom z innymi osobami.